اهمیت روش الکتروپولیش نسبت به روش‌های مکانیکی پولیش‌کاری

اکثر سیستم‌های مکانیکی پرداخت‌کاری، برای دست یابی به سطحی صاف و براق، سطح بلورین فلز را لکه‌دار، خمیده و دچار خستگی می‌کنند و حتی گاهی باعث شکست آن می‌شوند. الکتروپولیش، فرآیند باربرداری از روی سطح را با ایجاد الگویی یک‌سویه که کاملاً خالی از هرگونه خستگی و انسداد است، انجام می‌دهد. در این روش، سطح، از دید میکروسکوپی صاف و در اغلب اوقات صیقلی است. علاوه بر این، در بسیاری از آلیاژهای فلزی و غیرفلزی، مقاومت در برابر خوردگی و غیرفعال‌سازی فلز نیز افزایش می‌یابد. چون قطعه در معرض اکسیژن ‌است، هیچگونه تردی هیدروژنی در قطعه رخ نمی‌دهد. در واقع الکتروپولیش، نوعی گرم و سرد کردن بدون خستگی است، که سطح قطعه را هیدروژن‌زدایی می‌کند.

مزیت دیگر الکتروپولیش آن است که باکتری نمی‌تواند روی سطحی خالی از هیدروژن به خوبی تکثیر شود. این امر الکتروپولیش را گزینه‌ای مناسب برای استفاده در پزشکی، داروسازی، نیمه هادی‌ها و صنایع غذایی می‌کند. ترکیبی از دو ویژگی عدم وجود خطوط جهت‌دار به سبب پرداخت مکانیکی و سطحی عاری از هیدروژن، به ایجاد سطحی کاملاً بهداشتی می‌انجامد که در آن هیچگونه باکتری یا آلودگی نمی‌تواند تکثیر یا انباشته شود.